Naar aanleiding van een dispuut op Circuits Online
leek het me wel leerzaam, een testcircuit op te bouwen.
Het schema toont, wat de bedoeling is: de GND-pin van een AVR krijgt
een korte verbinding met de voeding. Voor de verbinding tussen
Vcc-pin en voeding kunnen draden van verschillende lengte
gebruikt worden.
De voeding zelf is goed ontkoppeld, maar de AVR ontbeert de
gebruikelijke ontkoppel-condensator.
Het programma, dat de AVR uitvoert, is vrij eenvoudig:
// VccTest
// Pros 2014
#include <avr/io.h>
int main(void)
{
PORTB = 0x0F; // Pull-up weerstanden van PORTB activeren
DDRA = 0xFF; // PORTA = 8 uitgangen
while (1) {
PINA = 0xFF; // Toggle PORTA
}
}
Door 0xFF naar PINA te schrijven, klappen alle pinnen van PORTA
gezamelijk om. Dat gebeurt zo'n 3 miljoen maal per seconde,
zodat er op de PORTA-pinnen een blokgolf met een frequentie van
1.5MHz verschijnt. Belasting is niet aanwezig.Tijd voor wat plaatjes...
Ter refentie:
CH1 is vebonden met PA5.
CH2 is vebonden met TP1. Rechtstreeks op de voeding, dus.
Hier is CH2 verbonden met TP2.
Tussen TP1 en TP2 zit een draad met een lengte van amper 4cm.
Telkens PA5 van hoog naar laag gaat, vertoont TP2 een
spanningsdip van 1V, onmiddelijk gevolgd door een piek van meer
dan 0.5V.
Wanneer PA5 van laag naar hoog gaat, is de invloed op de
voedingsspanning minder heftig. Daar heb ik geen verklaring
voor.
Hetzelfde als hierboven, maar nu met 10cm daad tussen TP1 en
TP2.
De dip gaat nu richting 2V, terwijl de piek zowat 1V
bedraagt.
Tenslotte nog het resultaat, wanneer de draad tussen TP1 en TP2
50cm bedraagt.
Volgens mijn L/C-meter bedraagt diens zelfinductie 584nH.
Het verschil tussen dip en piek zit nu al op meer dan 3V!
Ook de flanken op PA5 zijn minder steil dan bij
voorgaande plaatjes: 8nSec i.p.v. 6nSec.
Om af te sluiten, alweer met 50cm draad tussen TP1 en TP2.
Maar nu heeft de AVR datgene gekregen waar hij recht op heeft:
een keramische ontkoppel-ondensator van 100nF, kortbij de
voedingspinnen.